بررسی اثر بخشی معنویت درمانی بر میزان امید و کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه اصفهان

نا امیدی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است که می تواند نتایج مضری برای کیفیت زندگی داشته باشد. بنابراین مهم است که عوامل مقاوم در برابر نا امیدی و افسردگی را شناسایی کنیم. علاوه براین تئوریها و تحقیقات زیادی معنویت را به عنوان یک منبع بالقوه که می تواند بر نا امیدی و افسردگی تأثیر گذارد شناسایی نموده اند. چندین مطالعه به طور سیستماتیک مکانیزمی را که از طریق آن معنویت بر افسردگی و میزان امید تأثیر می گذارد مورد بررسی قرار دادند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی معنویت درمانی بر میزان امید و کیفیت زندگی دانشجویان دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان بود. بدین منظور، تعداد 30 نفر از افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره به طور تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (15) نفر و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. معنویت درمانی، طی 8 جلسه هفتگی در مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان انجام شد. مقیاس امید بزرگسالان، پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه نا امیدی بک به عنوان ابزار تحقیق در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری تکمیل گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات امید و کیفیت زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در دو مرحله ی پس آزمون و پیگیری، افزایش معناد اری پیدا کرده است (001/0p<). همچنین میانگین نمرات نا امیدی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله ی پس آز مون و پیگیری، کاهش معنا داری پیدا کرده بود (001/0p<). این نتایج در مرحله ی پیگیری نیز صادق بود. نتایج کلی این پژوهش بیانگر اثر بخشی معنویت بر بهبود امید و کیفیت زندگی و کاهش نا امیدی بود. بنابراین معنویت درمانی به عنوان یک رویکرد مداخله ای می تواند برای افزایش امید و کیفیت زندگی و کاهش نا امیدی به کار رود.